کد مطلب:211268 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:162
پذیرائی از مهمان
در كافی از ابن یعفور روایت می كند كه گفت در خدمت امام صادق علیه السلام بودم مهمانی بر او وارد شد مردی برخاست كه خدمت كند و كاری انجام دهد امام علیه السلام او را منع فرمود و خود شخصا برخاست به كار پذیرائی مهمان پرداخت و گفت پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود مهمان نباید در منزل میزبان به كاری قیام كند.
كلینی از عبدالاعلی روایت كرده كه گفت وقتی در خدمت امام جعفرصادق علیه السلام بودیم غذا می خوردیم حضرت به جاریه خود فرمود غذای مخصوص مرا نیاوردی او رفت قدحی آورد كه در آن سركه بود و روغ زیت و به ما هم مرحمت كرد و خوردیم.
در كافی از مسمع بن عبدالملك روایت شده كه او گفت وقتی در خدمت امام صادق علیه السلام در منی بودیم پیش روی ما انگوری بود كه آن را می خوردیم سائلی آمد از آن حضرت سؤال كرد آن حضرت خوشه انگوری به او عطا فرمود سائل گفت من حاجتی به انگور ندارم اگر درهم داری بده آن حضرت فرمود كه خدا وسعت دهد بر تو آن سائل برفت و برگشت گفت خوشه انگور را بده آن حضرت چیزی به او نداد پس سائلی دیگر آمد آن حضرت
[ صفحه 51]
سه دانه انگور گرفت و به وی داد او سه دانه انگور را گرفت و گفت حمد پروردگار عالمیان را كه رزقی به من عطا فرمود حضرت صادق علیه السلام فرمود به جای صبر كن و یك مشت انگور به قدری كه دستش می گرفت به آن سائل داد باز گرفت و شكر خدای را كرد باز امام فرمود بایست و به غلامش گفت از دراهم چیزی موجود است عرض كرد بیست درهم دارم آن حضرت درهم را گرفت به وی داد او درهم را گرفت و شكر خدا را نمود و زبان به حمد و ثنای الهی نمود - باز امام علیه السلام فرمود صبر كن و پیراهنی بر تن داشت آن را بیرون آورد به وی داد - فرمود آن را بر تن كن گرفت و بوسید و پوشید و گفت یا اباعبدالله حمد خدای را كه مرا پوشاندی جزاك الله خیرا و برفت مسمع گفت ما گمان می كردیم اگر آن سائل دعا نكرده بود در حق آن حضرت پیوسته اكرام خود را بر او می افزود زیرا در هر مرتبه كه اسم خدای را می برد باز هم به او عطا می فرمود.
این بخششها و اكرام و انعام برای خدا بود نه برای خود و هر قدر بیشتر نام خدا را می شنید به پاس احترام نام خدای عالم هر چه بیشتر می شنید بیشتر اكرام و انعام می فرمود و به آن سائلی كه شكر خدا را نمی كرد اعتنا نكرد و او را عطائی نمی نمود و به آن دیگری كه به چیزی كم سپاس و شكر خدای را می نمود بر اعطای خود به احترام نام خدا می افزود و این از فرط معرفت به حق تعالی است و به خاطر دوستی حق و ارشاد انكار به سوی توحید بوده است.
كلینی از عبدالاعلی روایت كرده كه گفت وقتی در خدمت امام جعفرصادق علیه السلام بودیم غذا می خوردیم حضرت به جاریه خود فرمود غذای مخصوص مرا نیاوردی او رفت قدحی آورد كه در آن سركه بود و روغ زیت و به ما هم مرحمت كرد و خوردیم.
در كافی از مسمع بن عبدالملك روایت شده كه او گفت وقتی در خدمت امام صادق علیه السلام در منی بودیم پیش روی ما انگوری بود كه آن را می خوردیم سائلی آمد از آن حضرت سؤال كرد آن حضرت خوشه انگوری به او عطا فرمود سائل گفت من حاجتی به انگور ندارم اگر درهم داری بده آن حضرت فرمود كه خدا وسعت دهد بر تو آن سائل برفت و برگشت گفت خوشه انگور را بده آن حضرت چیزی به او نداد پس سائلی دیگر آمد آن حضرت
[ صفحه 51]
سه دانه انگور گرفت و به وی داد او سه دانه انگور را گرفت و گفت حمد پروردگار عالمیان را كه رزقی به من عطا فرمود حضرت صادق علیه السلام فرمود به جای صبر كن و یك مشت انگور به قدری كه دستش می گرفت به آن سائل داد باز گرفت و شكر خدای را كرد باز امام فرمود بایست و به غلامش گفت از دراهم چیزی موجود است عرض كرد بیست درهم دارم آن حضرت درهم را گرفت به وی داد او درهم را گرفت و شكر خدا را نمود و زبان به حمد و ثنای الهی نمود - باز امام علیه السلام فرمود صبر كن و پیراهنی بر تن داشت آن را بیرون آورد به وی داد - فرمود آن را بر تن كن گرفت و بوسید و پوشید و گفت یا اباعبدالله حمد خدای را كه مرا پوشاندی جزاك الله خیرا و برفت مسمع گفت ما گمان می كردیم اگر آن سائل دعا نكرده بود در حق آن حضرت پیوسته اكرام خود را بر او می افزود زیرا در هر مرتبه كه اسم خدای را می برد باز هم به او عطا می فرمود.
این بخششها و اكرام و انعام برای خدا بود نه برای خود و هر قدر بیشتر نام خدا را می شنید به پاس احترام نام خدای عالم هر چه بیشتر می شنید بیشتر اكرام و انعام می فرمود و به آن سائلی كه شكر خدا را نمی كرد اعتنا نكرد و او را عطائی نمی نمود و به آن دیگری كه به چیزی كم سپاس و شكر خدای را می نمود بر اعطای خود به احترام نام خدا می افزود و این از فرط معرفت به حق تعالی است و به خاطر دوستی حق و ارشاد انكار به سوی توحید بوده است.